Persoonlijke levensbeschouwing
‘Zo is het toch gewoon!’ zeggen wij soms. Dan willen wij onszelf of iemand anders duidelijk maken dat wij het goed zien en gelijk hebben. En dat is ook zo.
Als wij net verder kijken dan onze neus lang is, merken wij dat wat voor ons zús is voor een ander zó kan zijn. En voor een derde weer anders. De lievelingskleur van de één is rood, maar die van een ander blauw of groen of zwart.
Hoe wij tegen de wereld aankijken verschilt van de zienswijze van anderen. Van wezenlijk belang hierbij is hoe wij zijn opgegroeid, wat wij hebben meegemaakt en wie wij als persoon zijn.
Zo gezien heeft ieder mens een levensbeschouwing. Wij kunnen niet zonder. Deze kijk op de wereld verandert en groeit naarmate wij ons ontwikkelen.
Levensbeschouwing als systeem
Zolang er mensen zijn, vormen zij groepen die het eens zijn over de vraag hoe je naar de wereld kunt kijken. Op deze overeenstemming groeit een formeel denk- of geloofssysteem en weer later een organisatie die het systeem uitdraagt. Soms verdwijnt een systeem, maar kan het later in veranderde vorm weer te voorschijn komen.
Levensbeschouwelijke systemen hebben vaak een religieuze of godsdienstige inhoud: zij kijken vanuit een opvatting over het onzichtbare naar het leven en de wereld. Maar ook wereldlijke zaken kunnen tot een systeem met een kijk op het leven en de wereld leiden, van de plaatselijke vereniging van vrijetijdsvissers tot het landelijke platvorm voor tuinbouw of een wereldwijd netwerk voor hobbyastronomen. Het is maar net waartoe een mens zich aangetrokken voelt, waarachter hij of zij zich kan scharen of waardoor zij geïnspireerd wordt: de zingeving van het leven.